Sensizlik, döşümde sızılı bir beste
ne vakit çalsam, uyuyamam gecelerce



Bil ki, emsali olmayan bir hüzün bende ki
güneşin, arka bahçelerinde üşümekteyim
bu defa kalın giyindim, yalnızlığımı
dörtnala koşturan taylar gibiyim
zorunlu bir imtihan yeri bu meydanlar
çaresiz bir serçe ağlıyor, o ağlıyor
ben ölüyorum



Maziden göz kırpan kervanlar geçiyor sokağımdan
usumdaki seni susturacak gibiyim, bir nebze
aklımı üç kuruşa veriyorum
istemsiz! Mağrur da olsa dik duruşlarım
ekseninde dönüp sana varsın diye
gönüllüdür kayboluşlarım



Vardiya değiştiriyorum, olur olmaz
bir tek sen anlarsın biz’in halini
tut ki kalbim, dinlendiriyor bakışlarını
âmâ bir geceden sayıklıyorum ismini
içimden sana uzayan yolun akışlarını
bu gece kaç kez yitirdim kendimi, sevgilim
kaç kez buldum yine senin içinde
anlatılmaz, yaşıyorum



Benliğimde yosun tutmuş biz denen berceste
sıcak sıcak çoğalır nehirler içimde
bazen asi, bazen aheste…
Antika bir çerçevenin, ay tutulmuş göğsünde
yan yana gelemeyen fakirlerdik
tek zenginliğimiz, sevgimizdi işte



tenime kazınmış her harfi aşk’ın
bu yüzden sakinim, bazen de taşkın
bir türlü durulmuyor örtülü mavim
can kesilse bir an, damarlarımdan
seni yâd’a vermemek için akar coşkuyla
bil ki, testisi yoluna kurbandır, her damlamın




Neşe CÖMERT
Ocak 2015


Şiirimi güne layık bulan, Değerli edebiyatdefteri.com seçici kuruluna teşekkürlerimle...
Okuyan, yorumlayan, beğenen ya da bunların tam tersini hissedenlere de, herkese teşekkürlerimle...