Dün gece bekâretini yırttı gecenin, bir pençe
Adamlık yerin dibinde, kadınlık kan kustu.
İnsanlık öldü, şafağın rahminde
Yürek istismarı, son haddinde
//
Ben sağanak yağmurlar eşliğinde
Ezan sesine seslendim ah ile çaresizliğin ininde…
Ve tanrı gözyaşlarımı sayarken, delirdim de;
Hüznüme bir kılıf uyduramadım.

Dün gece derinlerde can çekişti, bir gölge
Yokluğundan tanınmayacak halde.
Yıkıldı, aşk denen büyülü saltanat!
Nefesi her kesildiğinde, ağladı kâinat.
//
Cennetin fukarasıydı arafta bir beden
Kanaat giyindi, sabır taktı döşüne,
Dudağının kıyısında yaralı bir gülümseme
Faş etti aynalar, sıralı kederlerle yüzleştiğinde
Hiçlik bir kadına bu kadar yakışmamıştı.


Dün gece kör kuyulara saldılar, kadını
Eyüp’ün sabrı, Yusuf’un iffeti, Züleyha’nın aşkı
Bu devinim değil, devrimdi sevgi ülkesinde
Müdavimiydi yıldızların, güneşin, ayın
Buruktu gamzelerine oturan tebessüm,
//
Bilmiyordu, mutluluğun tadını
Son zehri içti kadın, ölürken bile bilemedi adını
Ölüm, her kadına hazin dokunmuştu


Neşe CÖMERT
Ocak//2015