O gün çekip giderken nemlenmişti gözlerim
Ardından hıçkırarak ağlıyordu bu şehir
O gün hicranın ile demlenmişti gözlerim
Ve hasrete gebeydi gönlümdeki bu şiir..

O gün senden bihaber; o gün sevda köşkümün
Avlusunda oturmuş hasreti soluyordum
O gün dar-ı beka’ya yolcu olan aşkımın
Cenaze namazını biçare kılıyordum..

O gün öldü gönlünde ne varsa bana dair
Sensiz koca bir ömre sürüklüyordu hayat
O gün çaresizlikten ağlıyordu bu Şair
Sensizlik kıyısının sonsuzluğunda heyhat !

Melikeler kıskandı, imrendi sana o gün
Bu nasıl bir cesaret bu nasıl çekip gidiş
’’ Biz olsak yapamayız ’’ dediler bana o gün
Vedasız bir ayrılık vefasızca terkediş...

Ben yazmasam kim bilir bu aşkın şehirini,
Bana zindan edip de başından savdığını
Bilseydin üzer miydin bu hüzzam Şair’ini ?
Seni şiirlerinden daha çok sevdiğini...