Eeee hayat seninle
epeydir, zaman geçiriyorum
bazen aç, bazen susuz
bazen çaresiz ve bazen kimsesiz

sesim çıkmıyor sanma
içimden öfke kusuyorum
bana yaptıkların için.

sızım sızım oluyor yüreğim,

vicdanım da kabarmış hesabıma
bir yenisini ekliyorum
acılarla yaşadıkça..

yahu ne zor muş parasız pulsuz kalmak
adamdan da saymıyorlar
kapısından geçemiyorum
ne dostlarımın ne arkadaşlarımın.

iki tel sigaraya dil döktüğüm
bir kadeh içkiye sırlarımı söktüğüm
kötülüklere mecbur edilmişim

yani anlayacağın ben;

senin yüzünden bir içimlik kahveye
ve bir demlik çayda
hasreti demlemeye
yasaklanmış ruhu taşıyormuşum yıllarca
bu canın içinde..

kolay değilmiş ayakta kalmak
sınıf ayrımının ilkel yapılanmanın arttığı
bu karanlık keşmekeş dünyada
güzel günleri duayla da olsa
Tanrıdan dilenip yakalamak.

türlü tuzakların değişik insanların çıkmazında
kaderi zorlamak ve garip bahanelere
sığdırılan bir can kuşu olmaktan
bıkıp yoruldum artık.

gönül sermaye yapmak istiyor
cebim paraya yüreğim aşk’a doymak istiyor.

gidecek günlerin ardımdan ağlayıp
ölecek güne bedenimi uğurlayacağı ana kadar..
mutlu olmak istiyorm.

eeee küçük muhabbete
gördün mü neleri sığdırdık
nefreti ortaya koymadan.

ey ! hayat ey ! zaman
ben ezildikçe şahlananlardanım

ne dertlere ne de yalnızlığa
pirim tanırım. şiirlerimde tanığım
rüyalarda sanık,

sabrıma nöbet yükledim
yıkılmamak için....