çaresizim, ruhumun dirilişine karşı
yürek çarpıntımın göğsümü delecek kadar
hızlı atmasına ve başımı döndürmesi karşısında.

Tanrım yardım et bana,
onca seneler yaşıyor gibi
zanetmişliğimin gölgesinde
kendimi ve zamanı unutmuşken,

bu ansızın çoğalan çırpınışlara
sermaye edeceğim heyecanlar nereden çıktı.

böyle ölü yıllarımı zenginliğe vuran
duygu fırtınası da ne.

kara günlerimin anılarına
hediye mi yoksa avunmak mı ;

adını koyamadığım
bu güçlü şeyin dokunuşu
ruhumu kasıp kavuruşu,

niçin beni bıraktın bu yüce duyguların
o yangınına ve de tam ortasına.

kızıla boyanmış düşlerimi koparıp
özgürlüğün hangi mevsiminde
bu ağlayan yüzü güldürmek istedin yeniden.

hangi dualarım uzandı ki ;
senin ulu varlığına,

hüzünle örülmüş duvarlarımda
şimdi zeytin karası bakışların
sevgi tohumları serpiliyor.

tövbeye gömülmüş
duygularıma aşkın narin ellerini
uzatan güzellik,

ey ! gün be gün asil varlığıyla
bütün yeminlerimin gövdesini
çalkalayan hayat bakışlı kadınım.

kadere ve zamana mağlup olacağım
o en ihtişamlı duygu sensen,

ben her acıya feryat etmeden
yıllarca yitip gitmeye
kaybolmaya hazırım,

dudaklarımın arasında aşk için
süzülüp kopan her söz,

sana harcadığım bütün zamanların
tarifi olsun ümidimi tazeleyen
gözleri mavi bakan yürek yangınım.

artık ben ;

sana tutulmuş bu kalbi
zamanın tozlu raflarından indirdim,

bir kadını eşsiz duygularla
sevebilmenin hünerini bağışlamak

ve bu kara gün devrinde
dönüp duran katillerin ruhuna
aşkın mührünü vurmak için.
NEVZAT TAŞKIRAN