İyi bir yaşama
Yelken açtığını sanıp,

Üç beş satırlık namıyla
Mavinin mizacında ki
Hayatı hayal etmiş
O zavallı insan benim.

Nefsin zihniyetine
Bağışlanmış ruhumla

Ayağa düşmüş duyguların
Kirli ihtiyaçlarında boğuluyorum.

Kimbilir ; tavırlarıma
Çaremmiş gibi tutulmama sebep,
Başka nedenlerimin olduğunu,


Gözlerimin sabaha tatlı bir
Başlangıc yapacağını,

Ve aklımın bir köşesinde
Yeni tehlikeleri pişirmeden geçireceğim
Güzel günlerin merakını...

Bu gönül sayfama,
Talihsiz zamanların öyküsünü yazan
Kudretli elin insafına sığınıyorum.

Karanlık dünyayı
Bana ödünç veren

Ey ! ulu güç;

Sana aldırmadan yaşadığım
İçin mi bu kadar
Çok aşağılara iniyorum.

Ben, kaderin değersizleştirmeye çalıştığı,
Korkularla ölçüşebilecek
Güce henüz ulaşamadım...

Zekamın rağbet ettiği
Bütün güzel hedefler harcandıkça

Ölümü koklamak bana farz oldu.

Artık`;

Şu’ur cinnetine
Mecnun edilmiş
Yanık bir kalkışa gebeyim,

Tükettim ; başımı döndüren
Büyülü sahte özentilerin hazinesini,

Ben ; düşlerimin ucunda gizlenmiş
O övülmüş zamanların
Tesbihine dizilen
Kokuşmuş ömrü istemiyorum.

İnsanı münasebetlerimi
İnfaz eden hırsımdan
Ve bütün değerlerimi
Döndüren yanlışlarımdan
Öc almak istiyorum.

İşte ancak o vakit
Ezel kapısından
Ve köprüsünden geçebilirim.

Ve biliyorum ;

Gözlerinde ki sis
Perdesi kalktıkça
Ölüm bana belki de hayırlıdır.

Ve diyorum ki ;

Kesik bir kalemden çıkma
Görünür kılınmış,
Hayatı kendine malzeme etmeden,

Ölümü koklamak,

Aslında her insan için bir mutluluktur
Onu Tanrı’nın huzuruna çıkacak kadar
Hak edebiliyorsam eğer....