bütün hayatım gelip geçiyor içimden seninle birlikte
şimdi
eski bir siyah beyaz resimde kalmışlığımız var anne




kuşlar ah! kuşlar
siliniyor kanat çırparak üstümüzden geçerken
denizler siliniyor gözlerimde
gözlerinin mavileri
renklerin solduğu bir mevsim bu anne
neredesin şimdi ah bilebilsem
ruhumun kanatlarında uçar gelirdim kıvrılır sokulurdum dizlerinin dibine




ellerini bırakamadım
sen de bırakma sakın ellerimi
görebilsem de her an seni bir tül var sanki aramızda
gülümseyişlerimiz var yine eskisi gibi tozlu raflarda kalan anılarımızda




ablamı , gülümseyerek yeniden sana sarıldığını
bıkıp usanmaksızın öptüğünü görüyorum yanaklarını
üşüyorum anne
seni düşünüyorum
ah Tanrım! Ne olurdu gitmeseydi diyorum
yangınlar var şimdi gözlerimde
yağmurlar var dinmeyen sağanakları




ne çok özlemiştin biliyorum evimizi
babamı , Selmayı , kedilerimizi
evimize mi gittin anne
bulabildin mi eskisi gibi hepimizi
olsun , sen yine de ellerimi anne
ellerimi sakın bırakma
üşürüm ben buralarda




kuşlarımıza iyi bak ne olur anne
bir de kedilerimize
biliyorum giderirsin bütün özlemlerimizi
ne mutludur Tanrım şimdi onların hepsi de




neden ağlıyorum ben anne
neden
sararmış resimlerimize bakarken
hiç yaşlanmamışsınız sanki eskisi gibi
babam ve sen
ah! bana ne çok yakınsınız aslında
ne kadar da uzak anne
ne kadar da uzaksınız şimdi




sana uzatıyorum ellerimi
her an biraz daha çok özleminle sana
okşuyorum saçlarını
öpüyor öpüyorum annem yanaklarını
bırakmıyorum hiç , o gül kokulu ellerini
sen de sakın bırakma
sakın anne olur mu
bırakma sakın ellerimi




yüreğimin cennet bahçelerindesin sen varlığınla
ah! anne öylesine güçlüsün ki ruhumda
biliyorum sen hiç kızamazsın kıyamazsın bana
yanındayım işte bakma sen bana
ne olur anne sen beni anla




şarkılar neden yağmur kokuyor
sokak sokak anılarımız gözlerinde
bir bahçe midir şimdi bu anne
yeşilin bütün tonlarında hasretleri kokladığımız
hasretlere kavuştuğumuz bir bahçe mi yoksa
yanındayım işte anne ne olur beni yine de sen anla
bilirsin ki bırakamam ben ellerini asla




Ayşegülün bebeği de var mı anne yine yatağımın üzerinde
öpüyor musun beni yine eskisi gibi
öp lütfen ne olur anne
eskisinden de çok öp beni bu kış günlerimde




Mert bir dostumun yüreğimin sesini aldığı günlerdi
sana hasretlerimi
acılarımı yazdığı günlerdi
ağladığımı sonra belki de
hissederken üşüyen ellerimi




sararan takvim yapraklarıyla
uçuşan resimlerimiz mi şimdi anne rüzgarlarda
biz asla ayrılmayacağız anne öyle değil mi
ne zordur bilirsin anne sen de
öyleyse annem
sen de bırakma ne olursun benim ellerimi …












Değerli candostum Ayşegül Aşkım KARAGÖZ ‘ ün 9 Ocak 2015 günü, ruhu ebediyete göç eden sevgili annesi,değerli büyüğüm merhum Belkıs KARAGÖZ öğretmenimiz ; yaşamımız süresince asla unutulmayacak.
Mekanı cennet’tir biliyor olsak da, acısında o hep gülümseyen yüzüyle anılarına sarınıp ısınacağız…
Merhuma Yüce Allah’ dan rahmet , geride kalan sevenlerine de baş sağlığı ve sabırlar diliyorum...
Bu şiir onun şahsında yitirdiğimiz tüm sevgili’lerimize ithaf’ımız dır…