17
Yorum
41
Beğeni
0,0
Puan
1659
Okunma

Hak adalet diyerek sürüldüm yıllar yılı
Ezilen yerden kalkıp sırtıma kurşun sıktı
Adalet bakıp durdu kıpırdamadı kılı
Uğraş verdiğim ülkü hep ardım sıra baktı
Ne geçti ki elime herkese soruyorum
Sıdkım sıyrıldı artık kalemi kırıyorum.
Dostum dedim el verdim ilk gördüğüne sattı
Arkamdan dalga geçti keriz yerine koydu
Ben pislikten çıkardım o yine gidip yattı
Anladım ki sırtlandı kendi kanında doydu
Bilmem ki ben ne diye kendimi yoruyorum
Sıdkım sıyrıldı artık kalemi kırıyorum.
Şiir gönül işiydi yazdım gönlümü döktüm
Kıskanan bazı gözler yerden yerlere vurdu
Bıkmadım kalem ile gözden nazarı söktüm
Ama içe işlemiş söktüğüm yerde durdu
Hala yazan elimi ne diye koruyorum
Sıdkım sıyrıldı artık kalemi kırıyorum.
Artık yazmayacağım içerim çürüse de
Mutlu olsun diyorum kendini bir halt sanan
Bu devran böyle gelmiş böyle de yürüse de
Düzelir zannetmeyin var mı hala inanan
Önümde kalem kağıt saati kuruyorum
Sıdkım sıyrıldı artık kalemi kırıyorum.
Gönlümün iplerini boğazıma doladım
Ayağımın altında tabure beni bekler
Gözümden akan yaşı avuçla yakaladım
Dostum dediğim gelsin sırtımdan o itekler
Şiir yazan yüreği elimle vuruyorum
Sıdkım sıyrıldı artık kalemi kırıyorum.
Ayvazım DENİZ