bir film şeridine sığışmış kalabalık
uçurumdan başlıyor biat etmeye
tam üçyüzatmışbeş gün yenilmişlik evcilleştiriliyor
burnumuzun önünden ömrümüz çalınırken
yatak odamıza parti binaları dikiliyor

birikmiş ölü çocuklar iç organlarımızı hırpalıyor
gül dalıyla didikliyor vicdanları

ey celladına aşıklar
kan içindekiler
ruhsallıktan sınıfta kalmışlar
gölgesiz yolcular
ses tonunuz çok kirli

yaralarınız dağlansın bu kış bu kıyamet
daha derinlere insin çocukluğunuz
ve kabullenişin günsüz güneşsiz ritmi
demirden duvarlar örsün kabahatlerinizin iç dünyasına




ah! gözlerdeki mahşeri kalabalıkla birbirlerine bakan kimsesizler
karanlığın ağzında birikmişler
hiç bir şairin hiç bir ressamın hiç bir senaristin yazmayacağı yüzler
yolunu kaybetmiş gökkuşağı renkleri gibi
göğün çiğneyip kustuğu
belirsizlikleriyle barbarların top gibi oynadığı
yedeğinde intihar bildirgesi taşıyan
yaşam serüveni boş çürümekte olanlar
yetmez nefes almak
kayıtsız şartsız harcıyorsun yaşamı












ezber bozan zehrimi süsledim püsledim
Tanrım şarkılarla yıkasın beni
gülüşümün ardında eriyecek küfrüm sırrım


bir gece yolculuğunda adım
adım adım hıçkıran hüznü etimden koparamadım


bir karabatağın suya dalıp
,
,
,
,

çıkamaması gibi


hiçledim şehirleri

kıpırtısız kalsın sonsuzluğun tülü

yırttım gürültüyü

dünyayı ağlatana kadar ısıracağım




şeytan azapta...