her yalnız kalışım esaretimdir benim
kapalı kapılar arkasında kaldı düşlerim
duygularımın esiri olurum seni görünce
dilim lal olur titrer bedenim
eritirsin bir gülüşünle buzları
yaşatırsın bana sonsuzları
seni bana anlat deseler kelimelere sığmazsın
o kadar çok özelliğin var ki
bilmiyorum nerden başlasam
uçsuz bucaksız gök mavisi gözlerinden mi
kalem kaşın ok kirpiklerinden mi
bir bakışınla esir aldın yüreğimi
yüreğime yüreğinden bir köprü kurdun
dizlerimin bağı çözüldü
adım atacak dermanım kalmadı
ne zaman yol ayrımına gelsek
birleştirir bizi çıkmaz denen sokaklar
seni sevmek çok korkutuyor beni
hiç ummadığım anda terkedeceksin sanki
bitecek bir rüya gibi herşey
gerçekleşmeyen düşlerin ortasında kalacağız biz
yine hüsran yine hicran
bu aşkın sonu
geçti ömrüm beyhude
sensin düşündüren bunları
arındırmadın beynimden zanları ...


Refik
28 . 12 . 2014
İstanbul