İpe sapa gelmez
öyle anlamsız laf ola beri gele kabilinden
düşünüyorum
söze nerden başlasam

deniz takılıyor gözüme
nerden girsem denize
kahvaltıda ne yesem
sabah altı akşam altı gelene
incitmeden ne desem
bu kış nasıl bir tarz benimsesem diyorum
öyle uçuk kaçık olmadan sade spor
neler alsam neler giysem

yağmurlu geçecekmiş kış yokmuş ki kar
gözümse masada bunları düşünürken
komut verdim kendime yok öyle oburluk ha
hepsinden birer lokma aldım da doyamadım ki
tam da o anda aklıma gelmenin alemi ne

ne çok sevdiğini hatırladım sabah kahvaltılarını
titredi dudaklarım mani olamadım duygusallığıma
oturup bi güzel ağladım

zehir oldu yediğim
sevdiğim gitti ne çare

işte böyle sensiz anlamsız bir hayatla
oyalanıyorum
seni çok arıyorum
senin bardağınla içtiğim
tek arkadaşım çay
yana yana dudaklarım
gözümde ne dünya ne köşk ne de saray

yetiyordu bize
evimizin bu çiçekli teras katı
gittin ne çare

tek dileğim var ki
yaşantımda bir İstanbul olmalı
bir de sen
başka bir şey istemem
demem o ki çok özledim seni
gittin ne çare

Yüksel Nimet Apel
28/Aralık/2014/Pazar/Ankara