Senin yüzünden değil mi
gece karabasanlarla uyanmam
sen değilmisin tek sebep
yarasalarla akrabalığımın
onlar gibi hayaline asılıp kalıyorum
yaşamak adına..



Bir annenin koynundan alınan kuzu gibiyim
biraz güzel bir hava görsem
bacaklarım dolanarak sekiyorum hayata
ama hep yetimliğim yüreğimin ucunda ur gibi duruyor
dokunduğun an bütün vücudumu saracak.



Ölümden korkmuyorum
sensiz olmaktan daha kötü ne olabilir?
yalnızlık ölmekten de zor
sürekli yanımda
elimi tutmuş bırakmıyor
öyle soğuk ki hayatımın duvarları gibi
ne kadar anı asmaya çalışsam da ısınmıyor
en çok geceleri geliyor yanıma
en çok o acıtıyor gözlerimi
ağlamıyorum ama
sadece gözlerimi yakıyor ya işte o ağır gelyor gururuma.



Odam bir mezar kadar sessiz
eskiden müziğin dansettiği yüreğim
şimdi rahleye kapanmış
başında ayrılık örtüsü gözlerine kadar inmiş
dua ediyor sabah namazına kadar
camı açmaya bile takati yok.



Kalbimde yetimliğim ayak parmaklarına kadar sancırken
inliyorum sadece
kangren olmasın diye arada deşiyorum
irinler yatağımı kirletse de
iltihap boşalana kadar sürecek böyle
her gece bu işlem tekrarlanırken
dudaklarıma yapışan adını
dilimin yardımıyla söküyorum yerinden
dişlerimle çiğnerken sevda türkünü
inceden bir kan sızıyor içime
kokusu burnumda sen gibi.



Ayvazım DENİZ