4
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
1152
Okunma
Üşeyen gözlerle alın teriyle
çökmüş kõşe başına
Hava ayaz sırtı pek olan
iliklerine kadar titrerken
o yalın ayak kalabalığın içinde
titriyor bakışları
üşüyor içi
yaşı küçük yûreği büyük
adı Ahmet
güzel gözlü ahmet
mevsim acımasız
çıplak ayaklarına vuruyor
ya insanlar ya bizler
öylece yokmuşcasına
kör bakıyoruz onlara
mülteci yüreği misafir olmuş bilmediği topraklara
öyle saf öyle temizki Allaha yakarıšı
adı Ahmet
nasıl güzel onlarla dünya
ve nasılda kirli onları görmezden gelenlerle
Şiirin sahibi
Cevap Yaz