Şu kış gününde içinin yanması
İyi gelmez mi insana
Gelmiyor işte

Sindiremiyorum karanlıkta koymanı
Benim bittiğim yerden mi başladı hayatın?
Senin yerine ağladım gözünde yaş kalmadı da
Ondan mı gülüyorsun şimdi

Bana da öğretsene biraz
Ölmeden öldürmeyi beceririm belki
Silahsız bıçaksız ama namertçe
Birini karnından değil kalbinden vururum belki
Bana da öğretsene

Ne çok şey ekmişsin bu aşkın toprağına
Güvensizlik terketmeye meyil ve onca yalan
Oysa ben bir günün sabahında
Ya da en kuytu gecenin de kuytusunda
Seni ekerdim gönlümün toprağına
Değmezmişsin
Vahlar ola!

Direnmek istiyorum istemez olur muyum
Şu resmin olmasa olacak da
O resmin dünyamı yıkıyor başıma

Derdim senken nasıl derman olsun zaman
Yaralarım kabuk tuttuktan sonra bile kanarken
Kimin elleriyle sarayım bu yüreği
Ellerimde hala falcılar senin falına bakarken
Ne izini silebildim ne gizinden kurtuldum
Söyle nasıl yaşanılır bu denli ölüyken

Sen benimle mutlu olmaktan dahi bıkmışken
Ben sensiz üzülmekten bıkamadım sevgili
Ağlamaya değer birşeyler buldum hep
Ağlamazsam unuturum zannettim
Bu yüzden mutluluğu ne gözümle görebildim
Ne içimde hissedebildim
Hissedemedim tek bir umut yaşamaya
Kalp gözüm kalbinde kapanmış oysa

Uzağım!
Tuzağım!
Göz kapağım!
Bensiz mutlu olabildin mi
Korkuyorum inan deli gibi
Ya bir başkasına açılırsa kalbin
Ya bana kapanırsa ömür boyu
Bu korkuyla günler nasıl geçsin sevgili

Beni unutma
Sana aldığım hediyeler duruyorsa şayet
Bak onlara
Bana aldığın herşeyi saklıyorum
Kıyamadım ki atmaya
Her baktığımda içim içimden çıksa da
Kıyamadım işte
Her baktığımda dişim etinden kopsa da

Hiçbirşey yolunda gitmiyor birtanem
Çünkü hiçbirşey senin yolundan çeviremiyor beni
Düşsem de yürüyorum kalksam da
Sana ulaşmanın ramağında
Gururum tekrar olduğum yere getiriyor beni
Hep aynı noktadayım
Hep o nokta sensizliğin dibi

Çok mu yazdım ne?
Ne yapayım yokluğunda kalemimin dili şişti
O kadar da konuşuyor halbuki kağıtlarla
Yine de yetemiyor işte sevgili
Beni unutma olur mu,
Beni unutma
Çünkü asıl beni unutursan biterim ben

“SEVGİLİM!”