Son gemi kalkmış
Raylarda son trenin kıvılcım taneleri
Yine de bir umut işte
Belki hava bozulur limana döner gemi
Belki tren bir yerde arızalanır durur da
Gelir alırım seni

-Bir sükuttur şimdi yaşamak, ölümüne "susuyorum" seni-

Yüklemişim her bir yokluğunu sırtıma
Can nasıl dayansın bunca ağırlığa
Her kara günün sonu aydınlığa
Çıkar mı çıkmaz mı bilmiyorum
Yaşıyorum öyle Allah umuduna
Ve biraz da senin hatırına
Yaşıyorum evet,yaşamak denilirse buna

-Hiçbir hücrem eritemez seni,kar tanesi ol,kon avuçlarıma-

Süregelmiş bir sonsuzluğun sonu gelince
İçim ürperiyor elimde değil
Çünkü biliyorum bu renk ölüm rengi
Çünkü biliyorum bu vahşeti İsrail’in
Ne kadar bomba varsa patlıyor içimde
Ve yine de parçalarım sana uzanıyor
Kalbim dışında, o zaten seninle gitti
Bu yüzden gülmüyorum hiç kimseye

-Gülümseyişlerim sende gitti,bari gülüşüm olsun yüzünde-

İçime doğmadı değil
O son “iyi geceler” deyişinin ayrıntısında bir şeytan gizliydi
Bir nevi duaydı,belli
“Bu gecen iyi olsun,sonrakiler iyi olmayacak dediğini” hissetmiştim
Hissetmiştim de,inanmak istemedim
Saflığını yitirme istiyordum ama,
Ne fayda
Saflığın da gidişin kadar kirliydi senin
Ve paslanmış rüyalara gebe bir bilinçaltı kaldı şimdi
Yine de bir ümit var yaşadığımı yaşaman yönünde

-Kabuslarınla uyandığım sürece,rüyalara dalmayı bekleme-

Bir gün anlarsın belki
Ellerinle yazdığın onca kederi neden silmediğimi
Çünkü sildiğim an bitersin bende
Bende beni öldürdüğün kadar yaşarsın
Ve ben bende bitme istiyorum
Şimşekler çaksa da tepemde,
Islanmaktan yansa da ayak tabanlarım,
Gökkuşağının o zerafetini gözlerim görsün istiyorum

-Uyku haram olacak demiştim,sözümü tuttum,bir türlü uyumuyorum-