Nefesinde doğuyor güneş ve
Nefesimde batıyor gizlice
Ayyuka çıkmış serzeniş dalı şimdi
O hatıralar o güzel günler
Sırra sitem basmış bir kadın
Usulca kayıyor ellerimden,tutamıyorum
Sürüklüyor beni şavkının ipiyle boğazımda
Boğazımda elvedasına düğümleniyorum

Güllerden alırdım kokusunu
Kokumu tenimden alamasa da
Tutamıyorum bir cehennem can evimde harlanıyor
Kayboluyor bir “dilber-i rana”
Gözlerim yine ona kanlanıyor
Ciğerlerim dumanlanıyor ona
Bir kanserin eşiğindeyim şimdi
Kan-seriyorum yoluna

Tutsaklarımda bir kuş
Kanatlarındaydı manzaram
Ve o ürkek ve o kırılgan
Bin şehir hayrandı ona,
Bin şehir hayran
Yalnız benim sanmıştım
Uçmadan önce yuvadan
Tutamıyorum iç çekişim hüznümde çığlaşıyor
O son haykırışım
Ve o son devam,
Kendini başka dertlerin dermanına adıyor
Tutamıyorum

İkincisine zafer de diyebilir bir kez yenilenler,
Ama “tesadüf-ü müstesna”, ölenler dirilmezler
Fışkırmazlar mahşer kahverengisinden bir çınar gibi
Gökyüzünün mavisine erişmezler
Gidersen demiştim,gidersen
Kemiklerim kahverengilerde çürürdü
Keza uyumak olmazdı bu kez adı karanlığın
Tutamıyorum cellatım olmak istiyor kadınım
Elinde bir suikast kılıcı
Sapladığı yerden puskuruyorum
Dokularımdaki aşkın tepkime artıklarını


Nefesinde doğuyor güneş ve
Nefesimde batıyor gizlice
Ayyuka çıkmış serzeniş dalı şimdi
O hatıralar o güzel günler
Kilim kilim eski bir duvara serilmişler,
Ağır bir sıcaklık olmuş her zerresi
Pırlantalar aydınlanırdı gözlerimde,
Gözlerim elmasın ışıltısı
Şimdi kırmızıyla yeşil karışımı bir renkte ve
Bu renk bana hiç uymadı

Kuş bakışı bakıyorum şimdi aşklara
Kalbim büyük ölçekli yalnızlık haritası
Deltalarımda koşuyor küçük bir kız
Minik ellerinde dev fırtınası
Duramıyorum savrulup gidiyorum yitik surlara
Susuşlarında haylaz bir işkence
İstifleriyle kaçıyor sabırdan
Ve bir yumruk olup iniyor sözleri
Tutamıyorum, deli gibi bana bilenmiş bilekleri