Kirpiklerinle kanayan bir gözüm
Gittiklerinle çağlayan bir özüm kaldı
Mutlu olmayı istemedim ki senden
Sen olsan yine yeterdi
Çünkü her sensizlik,senden de beterdi

Tükenmişliğin nirvanasında bir ben
Bilenmişliğin riyasında bir sen kaldı
O kadar dolmuştun ki bana
Sözlerin bedenimden ağırdı
Kaldıramadım işte kalbim orta yerinden yarıldı

Hayalinle sızlayan bir zihnim
Hevesinle tuzlanan bir zehrim kaldı
Ne zaman düşünsem geleceğini
Mantığım en ağırından iki tokat atardı
Avuçlarına geçmişin küllerini katardı

Hissetmenin ızdırabında bir yüreğim
Küfretmenin günahında bir dilim kaldı
Dilimlenmiş acılar koyardım sofraya
Yokluğunun kızıl şerbetini içerdim
Her içişimde kendimden biraz daha geçerdim

Keşkelerin pişmanlığında bir hece
Belkilerin düşmanlığında bir gece kaldı
Siyah terler dökerdim sen saatinde
Yelkovan olur düşerdim akrebin peşine
İğnelerin çürümeyi öğretirdi leşime


“Seni özlediğim kadar kopuyorum,
Seni sevdiğim kadar bağlanıyorum bu şehre
Bu da alın yazımmış
Ne diyeceksin
Bu da bir çeşit kadermiş işte!”