5
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1250
Okunma

Ne zaman gelsem aylık şiir dinletisine
Bakınırım nereye otursam acaba diye
Güneş ışıl ışıl parlarken dışarıda yine
Dayanamam ilişirim cam kenarına yine
Açıktır ardına kadar kütüphane penceresi
Bol bol oksijen girsin temizlensin içerisi
İçime doğar o an bir mutluluk pürneşe
Dostlar arasında olmak ömre bedel diye
Şiirimi okuma sırası bana gelince
Kürsüye çağırır başkanımız Çetinde
Heyecan ve dikkatsizce kalkarken sahneye
Çarpışırız kütüphane penceresiyle nedense
Bir acı oturur gözyaşım akar içime
Mor kolla dolaşırım vah vah diye
Sorasım var derdin ne benimle diye
Vazgeçtim işe yaramaz boşa diye
Haberin olsun karar verdim akıllandım şimdi
Kapı önündeki koltuğa rahat rahat oturacağım
Bundan sonra karşıdan karşıya selamlaşırız
Bir daha sana tövbe yaklaşmayacağım
H. Çiğdem Deniz.