Dibe vurmuş bir kelimenin
Öfkesini siper tutup yüzüne
Kurudu sesini
Aşinası değildi geleceğin
Hep dünlerde kalmış aklıyla
Uyanırdı sadakatini
Ne zaman öpmeye yeltense dudakları
Bir acının közüne değerdi
Eti

Özrünü uladığı bir gece daha
Karalanmıştı sunağında

Hasredip sırrını bir ölüme vermişti
Ecri yoktu
Eciş bücüş bir ifadeyle bulmuştu
Kantarın topuzu aşağı düştüğünde
Aklı kalbine denk durmuştu çünkü

Taş kesildi gözünü baktığı sebepleri
Zamanında saklı kalmış her nefesini
Bir bir açtı göğüne
Sür manşet bir kederini daha
Ne çok kader edinmişti yine

Şahsen ve kelimenin tam olmayan anlamıyla
Kavruldu kitabi olmayan duasını
Üzerinde astığı astık
Kestiği kestik
Aşk vardı

Köylü sesini sakınmadan
Sokağı yürüdü damarlarında
Sabrını küllendiren ateşini söndü
Milyon kere okumuştu aslını faslını
Nevri kalmamış kadınları anımsayarak

A
Ş
K

Yollarını tutmuştu
Nafileydi gerisi ilerisi adımlarının
Yürüdü
Yürüdükçe çoğaldı
Maişetini kazanıyordu kavliyle
Kalbinin

Rengini susmadı
Tek bir ırkın adamıydı isyanı
Esaretini güçlendirene kadar susmayacaktı
Aşka