26
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
2115
Okunma

Kırıyorum kimsesizliğimi söz yaşımla,
ve hiç bir kitap yazmıyor ayrılığın kutsallığını
Nasılım diye sorarsan velhasıl;
Sadece biraz deliyim,
Sadece çok aşık ...
.../
Yağlı ilmek gibi kader boynumda
Aklımda yüzünle vardım sabaha
Eskimiş bir resim ile koynumda
Ayrılık sözünle vardım sabaha
Unuttum kendimi sende kalmışım
Tatlı bir düş sayıp hayra yormuşum
Zamansız açılmış, erken solmuşum
Bağrımda sızınla vardım sabaha
Söz etmesen bile gördüğüm yeter
Feleğin göğsüme hançeri batar
Teni yakan aşkın solumda yatar
O küskün yüzünle vardım sabaha
Miyadım tükendi,aklı yitirdim
Kendi hayatımı, kendim bitirdim
Sana kucak kucak şiir getirdim
Kalbimde izinle vardım sabaha
Ay kanar olmuştu, yıldızlar kayıp
Pes etmek ne büyük, ne ağır ayıp
Seni şu gönlüme ebedi sayıp
Üstümde tozunla vardım sabaha
Ardında kalmışım yoksun ve yitik
Umudum kesilmiş, dermanım bitik
Yokluğun canıma kömürden katık
İçimde közünle vardım sabaha
Mağrur gör bağışla,olamam sensiz
Sen nasıl yaşarsın orada bensiz
Ayrılık şurubu içtik nedensiz
Dudakta tuzunla vardım sabaha
Gülşah Gayret
Tekirdağ
_
5.0
100% (35)