Şairler cesur olmalı vurmalı her şeye dem
Bölmek için yazmamalı milleti etmeli cem
Vicdânı hür olmalı olmamalı kimseye yem
Kimi var ki şerlere borazancılık yapıyor

Şiirin edebi olmalı gönle hoş gelmeli
Okuyanı, dinleyeni yürekten mest etmeli
Kafiyesi olup aynı hecelerle bitmeli
Kimi alt alta sözcük yazmayı şiir sanıyor

Vermeyince Mabud silah zoruyla olmaz şiir
İlham nasip işidir bilinmez kimlere gelir
Şiir uyakla, redifle, kafiyeyle güzeldir
Kimi de hecesine bakmadan koşma yazıyor

Taşlama ise taşla gücüyün yettiği kadar
Masuma hakaret etmek hangi kitaba sığar
Hoş görüsü olmayan şair olamaz ki… zinhar
Kimi kudurmuş gibi ağzından salya saçıyor


Elvan elvan sahte kahraman çıkaranlar da var
Zülfi yârine dokununca çıldıranlar da var
Kalemini bir çıkar uğruna satanlar da var
Kimi de hezeyanları mısralara döküyor


Siyasetçi eleştirilir küfür etmek olmaz
Sipariş üzere ısmarlama şiir yazılmaz
Her yazının altına şair imzasını atmaz
Kimi de gazete manşetinden ilham alıyor

Hoş görmek lazım insanı, beşer elbet şaşar
Şiir herkese hitap ettiği sürece yaşar
Tarafgircilik yaptıkça mide bulanır taşar
Kimi de şairim diye şakşakçılık yapıyor

Adından belli edepli olmalı edebiyat
Yürekten damlayanı terennüm etmektir hayat
Şair kendi vicdanına hesap vermeli rahat
Kimi de yüzündeki tükrüğü yağmur sanıyor

Methedeceksen birini olmalı onda sınır
Pofpofculuk olsa olsa dalkavuğa yakışır
Haddini çok aşarak hemen her şeye karışır
Kimi de benim gibi kendini şair sanıyor

Elbette var sanat eseri olacak şiirler
Nice şairler var ki birbirinden değerliler
Göçenler göçtü neye yarar ki benim gibiler
Şiirler çoktan ölmüş şairler can çekişiyor