Aşkın mihrabına astım.
Özgürlük yolunda kekik kokan çocukların adlarını.

Ölü bir cesedim kapında.
Soğuk bir kıştır mutluluğum.
Ve sözleri henüz yazılmamış bir şiirin,
Kan kokan harfleriyim.
Yasaklanmış bir alfabenin,
Özlemiyle dilini öğrenen bir çocuğum ben.

Ah özgürlük denilen illet.
Ah ki; ölümleri sırtında taşırsın,
Sen ki;
Ölümlere meydan okursun.
Diyarbakır zindanlarında bir mahkum gibi,
Özgürlük mahkumu gibi.

Şahadet getiren gök kubbeler gibiyim.
Bir var olmayla,
Yok olma arasında,
Doğan bir güneşim ben.
Nerde bir yetim var.
Nerde bir çaresiz var.
Ve nerde bir yürek sızısı var.
Onun güneşiyim ben.
Hiç ummadığı bir anda,
Hiç ummadığı bir ülke de doğarım.

Sırtında paramparça olan bir gömleğim ben.
Özgürlüğün gömleği.
Son nefese değin aşk ile yaşarım.
Ölümler görürüm.
Katliamlar görürüm.
Yanarım.
Ben sivas da yanan hasretim.
Ben Diyarbakır da bir çobanım.
Lice de havan topuyla katledilen Ceylan’ım ben.
Ben haince kurşunlanan Hrant Dink’im.
Ben Berkin Elvan’ım.
Bana terorist derler.
Oysa ben aşk dolu,
Özgürlük dolu bir çocuğum.
Gözlerim aşka bakar.
Ben rojova, şengal, kobane’yim.
Siz beni görmeseniz de,
Ben özgürlük savaşçısıyım.
Tüm ezilen, sömürülen insanların savaşını veririm.
Yani ben insan olmanın savunucusuyum.
Sen gözlerini yumsanda,
Kulaklarını tıkasanda,
Ben onurlu bir halk savaşçısıyım.

İbrahim Dalkılıç

14/12/2014
izmir