Solar gider bir gün
Birlikte çektirdiğimiz resimler
Ve Unutulur gider yaşananlar...

Ne zaman bir banka otursam mevsim SONBAHARDIR!
Ben sen iken gözlerimden canlanır anılar…

Hatırlar mısın Yelda?
Saçlarına güz papatyaları takardım
Sevdamıza taç diye
Sen bana bir ayna uzatmış
“Kendine bak, baktığınla beni gör” diye
Bense boynuna kolye takmıştım.

Günler uzar, geceler kısalırdı
Geceleri buluşurken bir çınar altında
Bazen yasaklı yürüyüşlere çıkardık
Uzar giderdik yakamozlara…
Sonra Yakalanma telaşı sarardı bizi
Sen eve giderdin ben leyli sabahlara kalırdım

Adım… Adım “Kaçakçıya” çıkmıştı
Dağları mesken tutup seni ardımdan bırakmıştım!
Yelda! Dağları bilir misin?
Yüceltilerden her dem kar-buzul vardır
Sisi çok; pusu karanlık sarar her yanı

İzli mermiler yalardı sırtımı “ teslim ol” denilirdi
Aman demedim, direnmiştim
Meğer aşk insanı cesur kılarmış Yelda!
Oysa olmadığın zaman gölgemden bile korkardım
Yüreğimde seni taşıyordum, öperdim Yelda!

Serhat Dağlarında hep kar yağardı, üşümezdim
Ve seninle el ele iken ne çok mutlu olduğumu
Ve “Kardan gelin” yaptığımız günü hatırlardım

Dağlarda engerekler, soysuzlar gezerdi;
Baykuş öterdi, Kurtlar ulurdu!
Sonra Başımı bir taşa bırakır uyurdum
Sabahları beni huzursuz eden mermi sesleriyle uyanırdım.


Yeldal! Tüm yoldaşlarım bir bir tutuklandı
Bir ihbara yenildim, kodese düştüm!
Kodeste iken kan kustum, kalbim delindi
Gene ölmedim; sana kavuşma umutlarım hep diriydi
Sevdalılık yaralarıma otları, bazen de hayalini sürerdim

Yelda bilir misin?
Yedi canlıydım! Yedi kez kurşunlara dizildim
Hayalin bana yatak döşek olurdu, iyileşirdim
Soğuk-çelik Ranzaların dibinde yalnızlığı öğrenirdim!

Çıktım geldim yoktun; yitip gitmiştin çok uzaklara…


Biliyor musun Yelda!
Solar gider bir gün
Birlikte çektirdiğimiz resimler
Ve Unutulur gider yaşananlar...


Ne zaman bir banka otursam mevsim SONBAHARDIR!
Ben sen iken gözlerimden canlanır anılar…



Deman Poyraz/