Elzem hayalinden ve bir kekre de kederimden;
Bu soğuk ve uzun kış gecelerinden yalnızlığımın en derin deminden yazıyorum bu şiiri.


Ne çok b/akmışım
Kentin kaldırımlarından sana
Her sokak başında
Durmuşum
Senin karşıma çıkma ihtimallerine…

Ne tipi, karlara
Ne de sağ/anak yağmurlara
Aldırmışım!

Ve usumdan bitip tükenmeyen
Hayalin;
Senliğin hala duruyor gözbebeklerimde

Olasılıklar tükeniyor histerisiyle;
Ben mi uzaklardayım
Yoksa sen mi yoksun
Bu sensizle Tamulaşan yerde!

Ve yürek burgaçlarımda bir mavzer
Dolu dolu tepiyor!
Aksine yok sedasına
Bumerang!


Yıllar, d/örten mevsimdir! Oniki ay
Ne çok yakılmışım vay başıma vay!

Tam unuttum derken cemre!..
Masamda solgun resmini görürken
Gene başladım, baştan…
Aynı kaldırımlardan izlerini

Adım gibi… adın gibi bildiğim O
Caddeler, sokaklar çıkmaz oluyor
Ve yasakla sınırlanan ayrılığımızla
Hayallerin elzem oluyor…

Ve göğsümün sol kentinde
Sana ait bir ülke taşıyorum hala…

HRZM/KASIMPATİ DÜŞLERİM