saçlarından yakaladım zamanı
her bir beliğine mavi boncuk bağladım..


gelişigüzel sevdalardı hayatımı savaş alanına çeviren
yendiğim de oldu naralar atarak
ve her bir duyguyu talan ederken
ganimet diye topladığım üç beş çapulcu duygu
heybemde can çekişirken
gözlerimde vahşetin izleri cirit atıyordu.



yenildiğimde başım önde suçlu gibi içime dönerdim
sırtımda yediğim okların izleri


ne güzel sevdim
ne güzel beni
öylesine asılıp durdum hayatın en kirli ucuna.


gözlerime yerleşen kasvete sebep aramıyorum
peşin aldım parasını ne de olsa sözleşmesiz
en az bir yıl kalacak orda
sadece tek istediğim fazla gürültü yapmaması
dayanamıyorum artık sese
en ufacık gürültü zıvanadan çıkarıyor beni.



nice kiracılar geldi geçti
han kapısı değildim elbet
her yağmurdan ıslananı alıp barındırayım
ama gönül kuşu konuverince henüz taze bir filize
adres sormak gelmezdi aklına
isimsiz mektuplar döşenirdi şiir aralarına
o gideceği adresi bilirdi nasılsa.



şimdi
göğsümde karıncalanan şiddetli sancı
hıçkırığa dönüşürken boğazımda
pişmanlığı içeri sokmama telaşı sarmış benliğimi
hep haklı olmak var ya
sırf onun için değil mi tüm çabam
biraz bıraksam kendimi
belki de ’’haksızım evet’’ diyecek kadar
geçeceğim kendimden
sırf bu yüzden
tuttukça tutuyorum haklılık orucumu sıkı sıkıya
iftara daha çok var zannımca.



Ayvazım DENİZ