Girmezsen koynuma çırıl çıplak,
Bir mahallede kavga çıkar.
Ben maktul olurum,
Sen fail…
Hiçbir otopsi tutanağı paklamaz cesedimi.

Girmezsen koynuma çırıl çıplak,
Çocuk olurum.
Oyuncağımı kaybederim.
Ağlarım.
Şekerim çalınır.
Güneşi kökünden kopartır büyük adamlar.
Bir gelincik gibi mesela.
Dökülür yapraklarım.
Bir bombayla ölürüm.
Kana bulanır yamalı pantolonum.
Yıkayacak anam ölür.
Umudum düşer cebimden.

Girmezsen koynuma çırıl çıplak,
Avazım çıktığınca bağırırım.
Sağır sultan işitir.
Şiirgahım başıma yıkılır.
Tütmez kelimelerin ocağı.
Aç kalır aşk,
Bir lokma ekmeğe muhtaç.

Girmezsen koynuma çırıl çıplak,
Her şiire ah ile başlarım.
Hegel’ın kafası karışır.
Bilgeler p.ezevenkleşir.
Sinemaya gitmez sevgililer.
Ortalık fena karışır.
Her yerim kanar.
Üşürüm,
Ateş yaksan kar etmez.



Girmezsen koynuma çırıl çıplak,
Annem yine kötü bir kehanette bulunur.
Hiçbir koca karı ilacı reçeteye sığmaz.
Muskam düşer omzumdan.
Omuzum düşer gövdemden.
Korkarak yürürüm sokakları.
Başlarında serserilere vurdururum kendimi.
Gözlüğüm kırılır.
Kalemim düşer yerlere.
Yerle bir olurum.
Senle bir olm/azsam.



Nöbetçi_Piyanist