1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
937
Okunma
Gördüğün adam
bin hazandan arta kalan;
unutulmuş namı,
dalından koparıldığı an…
Adımları öyle ki
sanırsın toprak bile mahrem
sarılmışsa da gocuğuna
ruhu yalnız; diyar diyar dolanmakta.
Uzanma, dağılır;
umudun freni patlak, yokuş aşağı.
Uykularına sokulma, utanır,
kaçar başka diyara, beklemez şafağı.
Yudumladığı tasa, lokması hüzün,
iştirak edemezsin tek bir öğün.
Haddini aşma,
yaklaşma!
O başka zamanın çocuğu…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz