Bir damla gururun varsa git
Bırak yıkılır mı diye düşünme bu yiğit
Yanarım sana hiçbir şey veremedim
Ne kadar günah varsa hepsi bana ait

Hiç unutmam gidişini, nisan yağmurları vururken cama
Sessizlik şarkıları söylüyordu bütün kuşlar
Yerde hasret buharları, gökte damla damla hüzün vardı
Gidişine ağlıyordu bu yürek, depremler oluyordu içimde
Senin için kurduğum dünyadan çatırtılar geliyordu

Böyle olmalıydı elbet, kedersiz mutluluğun ne anlamı vardı
Titremeliydi sesim, yüreğimde fırtınalar kopmalıydı
Ve batmalıydı umut gemim okyanuslarda, boğulmalıydım
Ve aşk, bu kadar adi olmamalıydı

Birazcık insafın varsa hemen git
Düşünme bensiz nasıl yaşar bu adam
Döndüm bak sırtımı sana yüz çevirdim
Bir an olsun dinle beni bu benim davam

Susuz çöller gibi
Bir damla suya hasretim şimdi
Kim bilir belki de bu son günümdür
Volkanlar gibi yanıyor vücudumun her zerresi
Bilmem ki can bu nasıl bir zulümdür

Bir yudum sevgin varsa durma git
Sensizliğe hazırladım bütün ümitlerimi
Sen yoksun artık yabancısın düşlerime
Ve ben de yokum sildim aynalardan çehremi

Bu gün baharın ilk günü
Yarınlar hep güzel olacak
Umuda doğru koşacak dünya
Ne senden ne benden tek bir iz kalmayacak

Bu sessiz veda senin için bir son belki de
Benim içinse ne gidişler oldu
Yaşım genç ama ruhum asırlık çınar gibi
Ve bu ayrılıklar canıma yeter oldu

Bu adına yazdığım son şiirimdir
Leylalara Mecnunlara delilim olsun
Aşk ötelerde bir yerde saklıysa eğer
Kapansın bütün perdeler acılar son bulsun…