Uzamış sakalım, bitmiş sigaram
Savrulur külleri ufkumda akşam
Yarısı intihar mavisi yüzümün
Yarısı hüzün işgalinde
Yüreğim kayarken yerinden
Anılar ağlarken derinden
Tepkisiz kalmışım ağlayan gökyüzüne

Boş gemiler uğramaz dolu limanıma
Güneşin yüzü bulaşık
Ayın rengi karanlık
Işığı sönmüş yıldızların mekanıdır
Gecesi siyah gözlerim
Sahipsiz umutların suskun sesiyim
Solgun denizlerin dalgasıyım
Kumlarda korsanların kaybolmuş iziyim

Sokaklarda kimse yok uzun zamandır
Soğuk değil yalnızlık üşütürmüş
Titreyen mumları
Nem değil yalnızlık çürütürmüş
Yüreğimin duvarlarını
Her şeye rağmen tersine akmak zorundayım
Yenilgilerden zaferle çıkmalıyım
Azat etmeliyim yaralı kuşları
Bu gemi ancak böyle yürür
Yürek ancak böyle yürür

Güllerin türküsüdür çalan
Sevda kokan dallarda
Aşk kokar inadına
Dalları kırılsa da

Hüseyin Özbay