Ne varsa dünyamdan savurdu gitti
Beni yüreğinden attı çabucak
Seyir defterimi günaha sattı
Hasret günü geldi, çattı çabucak


Gönlüne çok geldi vuslatsız sevda
Kimse yok gözümde bilirdi O’ da
Kör zindan kesildi şuncacık oda
Acısı canıma battı çabucak


Rüyaların özü şerde son buldu
Muradım zalimin yolunda kaldı
Sanki kara bir el kalbimi çaldı
Kimseler görmeden yuttu çabucak


Riyakar değildim sormadım sebep
Kanayan yarama derman bildim hep
Şimdi her yan gece, her dileğim şeb
Düşleri kabusa sattı çabucak


Alnımdan vursaydı kabulüm derdim
Karşılık ummadan gönlümü verdim
Şimdi tek ortağım çığ gibi derdim
Ölüm dileğimdi, tuttu çabucak


Ruhumda tünedi kasavet kuşu
Gözümden içirdim zehrolan yaşı
Kıskandım yosunla sarılmış taşı
Soluma kem, fesat yattı çabucak


Belkide bir hiçtim aşk kafesinde
En nazlı haldeydim her nefesinde
Can teslim ederdim titrek sesinde
Özüme bin sitem kattı çabucak


Kıyamete döndü gelen her sabah
Etmedim ardından ne sitem, ne ah
O olsun yakacak en çetin günah
Tatlı bir masaldı, bitti çabucak









Gülşah Gayret

Tekirdağ




_