insan olgusunda
yarıma keyiflen o yama
yeniyede tutuşu bir garip
açlık bedenen yaşanırken
kürkün sıcaklığı lav düşü erteler
bunun adı fukaralık mı desem?
yoksa varda vermediler
hissindeyim

akıl kaçığı doğa
yerin gögün yamacına çıplaklığı kertikler
buzul öyküler kale sur diplerinde
az biaz yanan ateşin çevresinde
yaşamının silinmez o kara pasındayım


böyle işte
aldığın nefesin kentlerde mi?
yoksa insani bir hata olduğunu
bir ele uzatıp barışmamadır
ölüm varlık içinde kapımı çalsada
ben fakirliğin kara yasındayım

elimde bir finca kahve
ve yudum beklentisini bırakamış küllüğe sigaram
ve sobam harıl harıl yanmakta
gülüşlerim buza konaklar
ama üşüyenin kara sesindeyim

kısıtlı bir zaman dilimi var
varda
mevsimler yapmacık sevgi gibi
kabul gördür kainata gücünü
canlının kırılganlığı,yeni kendisine uzanır demişken
ben mi? titrek bir kuşun yuvasındayım


1-12-2014
TEKİRDAĞ...YUSUF KORKMAZ