2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1610
Okunma
Şu âlem-i fanide; ben de ki var olaydım!
Ne düşeydim zillete, ne bahtiyar olaydım!
Dün-ü gün gam içinde; çekmeyeydim bu ahı,
Her dem çocuklar gibi; ah ümitvar olaydım!
El çekeydim dünyadan; ne devlet ne de servet;
Bir aşk, bir sevgi, bir o, yâre hemkâr olaydım!
Söz üstüne söz katıp erenlerin bezminde;
Dostlarıma gerçek dost, düşmana hâr olaydım!
Müstebitler dem sürer, bu fani cihan içre;
El atıp mazlumlara; zulme hisar olaydım!
Fırat, ey kanlı Fırat! Bir kûze suyun ile
Sahra-ı Kerbelâ’da Hüseyn’e yâr olaydım!
Ellerimde zincirler, yalın ayak, baş açık;
Şam-ı gariban ile ah ile zar olaydım!
Esir-i şiirinem, ey Nesimî, Fuzûlî,
Tebriz’den doğan güneş; kâş Şehriyâr olaydım!
Cahit Kılıç
İstanbul, 30 Kasım 2014
Cevap Yaz