Bir git öyküsü yazıldı bize
Sonbahara ait biraz kalmışlık gerisi yalan dolan
Durmuyor küfürler eksilmiyor dilimden
Kalana susmak gidene ağıt düşüyor bizlerde
Neyse hepsi yalan!
Bir sus daha düşüyor ömrüme
Yaşanmışlıklar yalan
Sevişmeler günah denizine ait
Günahı aşk sanmışız bu aralar
Gitmek sevaptır haram bir sevdaysa elde kalan
Duasız aşk buruktur talan
Ki bana sorarsan külliyen yalan
İnsan neden bu kadar saf
En büyük sevgili değil midir Allah?
O değil midir insanı yediren içiren giydiren
Aşık ettiren...
Sevmeyi yaratan o değilmidir ve yine o değil midir insana sevmesini öğreten
O ne şevkatli bir sevgilidir
Düşünsenize!
En ufak bir şeyde arkasını dönmedi mi anneniz
Babanız dostunuz?
Ya da olmayasıca dediğiniz sevgiliniz?
Allah ne büyük ne ulu kelimeye hacet yok
Tek sevgili odur...
O insanı ne kırar ne üzer ne darılır
Kulunu kıskanır
Düşünsenize
Siz her şeyinizi verdiğiniz biri başkasına gider bağlanır
Siz üzülürsünüz ve söylediğiniz tek kelime
’Ben her şeyimle sevmiştim ,maddi manevi her şeyimi vermiştim’
Zorunuza gider değil mi?
Ya Allah ?
Herşeyini veren değil midir insana?
Yediren içiren duygularımız hayallerimiz hislerimiz
Bunlar az şeyler mi?
İnsan iman zuhuru ile okuyabilir bazı şeyleri
Okuyamıyorsan git imanını tazele gel bir...
Başkasına giden biri seni bu denli üzüyorsa
Ey cahil yürekli kişi
Allahın zoruna gitmez mi
Benim Rabbim gücenmez mi?