0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1661
Okunma
Yoruldum hayat dizginlerinin elindeki yaralarımdan.Bir tuz gibi sıyrılıp gözlerimin kapaklarından ve bir kursak dolusu yangın var yüreğimde tutuşturulan.Kayıp çocukları var bu satır arası pişmanlıklarım ve keşkeli bir hayatın perçeminden tut sığınaklarımı...Ben sana çok yoruldum yar!
Yara olup diz kapaklarımdan ve düşüp yolların hız pedalına veyahut bir tinerci gibi çekik sancılı başımı bütün ağrılarım sanaydı ve ben seni üşüdüm kış geceleri.Heceleri kesip satırlardan ve isim köklü fiillerin yabancılaştığı sözcükler gibi...Tutam tutam düştüm harflerimden seni.
Ben ağrıyan yanlarımdan seni ayıkladım ve izine sigara düşürülmüş düşeş acılarım var.
Şimdi kime gidersen git beni bulursun beni anarsın beni yazarsın
Benim sende kaybedilmişliklerim var.
5.0
100% (1)
