1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
844
Okunma
Aklımı kaybettim.
Yolumun üstündeyken yaşamak, alttan almak gerekiyormuş hayatı.
Bileklerimi kestim.
Çok fazla uzaklaşmış olamam kendimden.
Beni;
Koruyabilir misin kendinden?
Aşk, kuşe bir kağıda basılmış yarı çıplak fotoğraflardan ibaret.
Kime anlatıyorum ki derdimi?
Ben bile hiç aşık olmadım.
Yarası kabuk bağlamamış dizlerimle koşturuyorum hayatın hikayelerinde.
Kime yazıldı senaryom?
Kaderim, kötü sinema salonlarında bile gösterime girmezken;
Sokak şenliklerinde alkışlar toplamaktı belkide!
Kendi yazdığım satırlarımda boğuldum.
Nefes nefese ölüyorum.
Yaşarken aşık olamamak ne demek?
Kim en büyük günahı tatmadan ölür ki?
Ben, bu sayede cenneti garantiledim belkide.
Kim bilir?
Aranızda aşık olmayı başara bilen var mı harbiden?
Burhan Karaca
27.11.2014
23:54
Şiirin sahibi
Cevap Yaz