Hiç aklımda yoktu dün geceye değene kadar parmak uclarım, şiirle yaptığım yanağındaki o gemzelerine-
sığdırdığım gülüşüne mecazi bir kumla rüzgarın, (...) harfi çizdiğini unutma diye yine hiç aklımda yoktu
ağzının kenarında uzanan firak bir cesetken beni unutma diye türbemin taşına yazdığım adını
Türevi recm olan insan kınından çıkar beni ve bir daha izafi gelme diye düş evime sen




İnan bana, dor atların ve kuzgunların börtü böcek bilumum larvaların ve de saçlarının üzerine yemin
ezoteriği silinmiş tüm mezar taşları üzerine ve de siyanürü alınmış topragın ki hiç bir kuşun konmadığı
tarlaların o ağlama sesinden kırılan bütün yontuların şizofren martıların üzeine kutsal mavi akşamların
hiç aklımda yoktu öyle kurgulanmış bir rüyada bir daha sana en yakın en uzak kirpiklerimi kırarak sana bakacağım...




Ki kör olmuşsam çalılara dolanmışasam ve kurşunlara gelmişsem yırtılan ruhuma bütün boşluklar- doldurulmuşsa , gözlerim oyulmuşsa pirenhalara atılmışsam
özetle hala nefes alıyorsam dedim ya. Biri almayacak mıydı beni burdan
Kimse nerdeysen...



Hükmü demli anlarda itham öpüşlerine say gecikmiş bir seviyi sevgili
Zaman içimizden geçerken büyü bozan, an lardan ve ateşin sesine düşen im lerden
Tüm hayatın külleri yağmura dönüşür ıslanırken acının heykelleri
yüzümüzü kapatırız masum gölgelerle lakin-
her aşk kalbimizin kalemine zehir sürmek suçundan
hükümlüdür bazen...




Bir rüyanın haritasına yüzünü ver, eskimeyen hüznün türbesine gel ara da bir
geceye bulaşan revan, bulut’a susayım söyleyemediklerimi
olmamış belki yaşanmamış değil bilinmez, taş kesen bıçaklar, yüreğe batan damlaları görme n
Tüm ruh Aslının aynısıdır harfiyen...






CC_