Gelinciklerin boynu bükük
Dünden kalmış solgun yaprakları
Biteviye ve ansızın
Ruhun can çekişen soğuk yankısı.
Terk edilmişliklerin yaşattığı o buhran
Bir nebze de olsa geçmişten arda kalan.

Kin gibi ya da öfke hatta gurur
Çoktan başlamış bir öykü
Kim bilir nerede son bulur.
Istırap kadar yakıcı
Mihenk taşı oldu ömrün çekilen acı.

Cümle kuş can verirken soğuk gecelerde
Sükunet ve özlem saklı hecelerde.
Palazlanmış bir düştü belki de
Sonsuzluk olmadı mı tek ümit beklenti dahilinde.

Acele sevmelerle uzağa savruldu gönüller
Gönül olmaktan hicap etti ölü düşler.
O düşler ki yana yakıla çağırır adımı
Bilirsin kimdedir bu derdin dermanı.

Ne hançerin soğuğu değen tene
Ne rüzgarın şiddeti savuran yerden yere.
Leb-i derya adına alem denen
Adı aşık ezelden beri can veren.

Ne ümitler aldı yürüdü
Ne kelimeler yetti sağaltmaya hüznü
Bir vardı başı bu hikayenin
Belli ki sonu gelmeyecek hayallerin
Yitik bir ufuk kadar hicap veren
Yanık ne varsa küle dönen.

Geceyi taşımak kadar kutsal
Özünü korumak adına her yol mubah
Kâh seferi kâh ebedi
Bir yanım eksik bir yanım aşkla tescilli.
Oyunbozan düşler erdi nihayete
İnkar edemem benlik artık hüznün zimmetinde.