Bu resmimi senin için ayırdım.
Arkasına yüreğimi kazıdım.

“Gittiğinde iki yaşındaydım annem!
Sen sandım da, her nesneye dokundum.
Serçe kanadına, kucağın diye sokuldum.
Dizin sandım, her taşa başımı koydum.
Güzel kızın Melek’ten annesine sevgiyle...”

Zarfa sığan; benim resmim, damla damla gözyaşım.
Hasretime yetenini bulamadım be annem!
Pul istedim postacıdan telaşla.
“Bu adrese pul gerekmez,
Hasret üfle, sal mezara” dediler.

Giderken içime akıttığın aşkı tuttum da,
Seni yakalayamadım annem!
Koştum ardından,
Her sokağa daldım bilmeden.
Belki döner, gülümser, "Şaka yaptım." der,
Çıkarsın ortaya sandım.
Umut seninle gömülmüş be annem!

Her şey sendi, ben sendeydim!
Aşkın ruhumu sıkıca kapladı,
Başka aşka hiç yer kalmadı annem!

Zaman zaman “Sevda” deyip takıldım.
Köpük köpük aşk seline kapıldım.
Eş aradım, bulamadım kokuna,
İçin için, kül olmadan hep yandım.
Ruhun girdi koluma,
Yoldaş oldun hep, hayat yoluma.

Bana kilitli kapına gidiyorum;
Yatıyorsun boylu boyunca…
Her dokunuşumda toprağına;
Üşüyorum…
Tüm sıcaklığımı üfleyip, bırakıyorum sana.
Bari sen üşüme annem!

Bir kerecik boynuna sarılsaydım,
Kokunu çekseydim…
Birazcık büyüseydim,
Seni doyasıya öpseydim…

Bilerek bir kerecik
Bir kerecik be annem!