Karşılaştığımız yerdeydik şimdi,

Yarımın bütünü gibi...

Gözün yakaladığında hüznümü,

Acıydı, bakışındaki ışıltının sönüşü.

Öyle mi bakardı gözlerin her zaman?

İçim erir yok olurdum.





Duygumun adını koyamaz...

Dünyayı durdururdum.

Nur düşmüş her bir sözüne...

Akardı sırası ile...

Durulurdum, dinlenirdim.





Melodisi hayatımın ritmi...

Kokun yok mu o kokun?

Nerde görse selamladı beni,

Yalnız bırakmadı, ciğerime işlerdi.

Ben de her yerde tanırdım.





Baharlara benzerdi yürek seslerimiz.

Terletip, sonra hasta yapan.

Birden bire ısınıp, soğuyan.

Ne de çok özlemişim!

Gözlerime benzeyen o deniz rengi gömleğini.

Düğmelerini iliklerken birer birer...

Beni izlemeni, unutmak ne mümkün?

Kondurduğun buseyi...

En kısa, en tatlı olanını nasıl unuturum?





Gel gör ki!..

Bitti...

Heyecanın defterindeki sayfalar birer birer...

Kapandı ,kapanmayacak sandığımız defterler.

Yırtılan sayfanın karşısındaki de terk etti...

Hem de bir elveda bile demeden.

Zaman dondu, sular duruldu, akamadı göl oldu, göz pınarlarımda hüzün...

Bir bakışa bir ömür verenler var ya hani,?

Duygu çölünde erenler var ya?

Bir belirsiz ize göç edenler var ya?

Dar zamanda bu tesadüf neye yarar?

Yanımda sen olmayınca?