2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1531
Okunma
ey hayat!
varlığım gücendirmesin,
ben ki; bıraktığın boşlukla yoğrulup
yokla ihya olmuşum!
...
darılıp, tükeniyorduk aşkla
ipincecik sızıydı
öğrendikçe çizdiğimiz yol
güz misali
gözlerimizin göğünde
kırılıp, savruluyorduk
çırılçıplak örtünüp bir ömrü yalnızlıkla
sessizce giyiniyorduk ölümü
yaprak yaprak serpilip arafa
üst üste biniyordu acılar
dünü aratıyordu her gelen gün
kalmak da zordu
gitmek de
avuç içimizde yas`lanan
sustukça
susayan yürek
ne giden bizdendi
ne de gelen
umudumuzun katillerini
hiç unutamadık
ah ile
ipotek altında aldığımızı sandığımız hakların
tek alacaklısıydık
ve bitmeyen keşkelerimizin
eğilip bükülmeden
ele ele verebilseydik
ne çok insandık!
sude nur haylazca
15. kasım 2014
5.0
100% (8)
Cevap Yaz