biz;
daracık, çıkmaz, küçük sokakların hayalleri büyük çocuklarıydık
minicikken öğrendik duvarlara çerçevelenmiş siyah beyaz portreleri bakışlarımızla boyamayı
kolumuzda saatimiz yoktu ama olsun
diş izlerimizden saatlerimiz vardı
ve bahçelerimiz
zaten saatlerin de ne ehemmiyeti vardı
o anların geçmesini istemiyorsan
bazı çocuklar arasıra ısırılmalı derdi babam -sevgiyle kollarından-

kan grubunu bilmediğimiz
-kan kardeşlerimiz vardı-
ya tutmazsa kan?
tutmasa bir damla kandan ömür boyu dostluklar doğar mıydı?
mis gibi kokardı mahallenin çarşafları
kadınlar mandal yerine gülüşlerini takardı iplere
öyle hevesli çamaşırlardı ki
bayılırlardı kirli toplarla öpüşmeye


dışarı taşardı mutluluğumuz
demliğinden süzülen çay gibi- ya da kapı önüne serilen kilimlerimiz gibi
barbie evimiz olmadı belki
süslü bir kızın saçlarını tarayamadık
ama...ben her seferinde kuaför olurdum oyunda
Serpil müşteri
kasada tomarla kağıt birikirdi
kaçak gecekondulara tapu alıp dağıtırdık
çocuklara önlük- yakalık
babama ceket alırdım sıcacık içi
anneme müsait vakitler
ve işyerinden -izin günleri-


lunapark’a gitmek......
ne muhteşem bir şeydi
karıncalarında atı olduğunu öğrendiğim
salıncakların da uçtuğunu
çiçekli bir elbisesi vardı annemin, mor ve zarif desenli
ve omzuna bir gül gibi iliklediği -beyaz hırkası-
lacivert takımlarını giyerdi babam
ve öperdi annem burnunun ucunu kravatını bağlarken
-nazarlık gibi-
ama ben en çok babamın gözlerinde sallanmayı severdim tutunup kirpiklerine
asla! düşme ihtimalim yoktu
ve annemin kollarında dönmeyi -çocuk semazen gibi-


insan yoksul bir eve aşık olur mu
ve bir evin duvarları herkese rutubet kokarken
- size lavanta bahçesi-
Tac Mahal
ne bileyim herhangi bir masaldan kaçmış bakımsız saray
buluttan kiremitleri
ah...küpelilerin gerdan kırdığı, sardunyalara
o parmaklıksız pencere önleri
çekirdek çıtlamalarına katık ettiğimiz -komşu gülüşleri-
kapı önlerinde açardı insan çiçekleri

aşkı da tanıdım elbette
bir dük kaçırılmış
boy boy ilanlar böyle rüya gazetelerinde
açık unutulmuş bir roman sayfasından
ya da uykuya dalmıştı yazarken Barbara, hem yaşlıydı zaten
ayna düşkünü bir cadının işiymiş ve haylice problemli
feci bir tanışmamız oldu
elma bulamadı sanırım
gök taşı fırlatır gibi attı gözlerime
yaramadı işine ihtimal -aksi çocuktu, kibirliydi hani gururu on metre tavan-
uzun zaman aldı kalbinin tozunu almam
uçuştukça toplandı kalbime
çağlar öncesinden hortlayan bir virüs gibi
-yalan-dolan-
aşkı güçlü bir antibiyotikle öldürdüm içimde
sonra ellerimle kalbimi..

saftık
her türlü şüpheyi
evin bodrumunda uyutacak kadar
"bu yüzden hep derim ki -kız çocukların mutlaka olmalı erkek oyuncak bebekleri-

öyle depolamışız ki ciğerlerimize
ağzı masumiyet kokan sevgileri, her türlü yapmacıktan uzak
bu radyasyon saçan hayat
ve hiçbir güzel sokak
cezbetmiyor
sırtını rüzgara veren düşlerimi...


soulmate