Sınırsız…



Ey sevgili öyle bir düşün ki sevişmekten utansın güneş ve ay karanlığa çıkmaya yüzü tutmasın tutuşurken güneş….

Ben bir memleket sevdim
Sınırsız toprak
Az öpüşmek sonsuz yağmurlar
ve
Kırlarda yeşil sevişmek…



Ey “Kemal”
Cihanda barış elçisi yıldız
Sığınmacı kelimeler
Dökülen sözcükler yapraklar dilsiz....

Ey aziz İstanbul
Toprak kokulu ey vatan
Ve An/kara ağaçlardan düşen sarı
Ey karanlıkların imparatoru
Duy beni…



Dışarıda amansız rüzgar
Aynalar siz durun arkanızda sır dolu sözler
Sınırlarda tanrılar
Her ölen Müslüman, ya da en dinsiz deniz
Ateşperest ölemez/ ölür her insan



Ama bombalar her an düşer
“Şimdilik Işit şeytanın elçisi bilinsin” mesela
Herkes inandığı uğruna savaşır
Ve ben bu ülkemde kömür telaşındayım
Topladığım her nefes az lokma çöplükte
Doyarım üşürken tıkanırken kelimeler boğazımda…



Ah İstanbul ne güzel denizin
Kıyında sana ihanetle beslenen saraylar
Tanrıya ihanet şerbetine tek şahitsin
Balık ekmek helal lokma
Ve Tahtakale
Gökte ezan iki güvercin
Allah varsa ceza versin
Birde ben üşürken bana sarılsın
Yakarsa eğer bu rüyaları satanları….