Sabırtaşım çatladı; isteyen arsız desin
Harfleri, heceleri öfkeye banacağım
Erkekse biri çıksın, bana duyarsız desin
Cevabım dünden hazır; kimden utanacağım?


*

Bir zamanlar bir iken aynı kalbe sığardık
Karanlıklar içinden gün ışığı sağardık
Yıksa, yaksalar dahi külümüzden doğardık...

Oysa şimdi çaresiz, bir gürûhuz; ruh noksan
Bir mekân; mahzûn, sessiz; esir Mescid-i Aksa’n!

Direnirken çocuklar karşısında tankların
Kurtarıcı bekleme ardında ufukların!
Geçmedi mi zamanı hamasî nutukların?

Hicap duyarsın...belki; bir kez aynaya baksan
Onurun varsa bil ki, esir Mescid-i Aksa’n!

Allah’ımız Semî, eyvallah; sen duanı yap, ama
Gör oynanan oyunu, gözlerini kapama!
Çaresiz geleceksen yaklaşma hiç kapıma;

Yıkılırdı şer duvar, bir kez ayağa kalksan
Kulak ver, inleyen var! Esir Mescid-i Aksa’n!

Yer dahi yeşermezken sulamadan, rahmetsiz
Zafer mi bekliyorsun, savaşmadan, zahmetsiz?
Acınacak haldeyiz! Muhammed’siz, Ahmet’siz(SAV)...

Hangi yana baksan kan; kan var toprağı sıksan
insanlık yerle yeksân; esir Mescid-i Aksa’n!

Hani Kur’an kutsaldı, koruyup çiğnetmezdin?
Hani mazlûm gördünmü el verip, inletmezdin?
Hani "davam! " diyordun, hiç ihânet etmezdin?

Hani şeref, haysiyet? Hani nerde eski şan?
Sanma susmak meziyet! Esir Mescid-i Aksa’n!

"Neden bizi buluyor? " diye sorma her belâ
Tohum fitne tohumu, sonuç; her yer Kerbelâ
Birlik olmazsak şayet, kolay dinmez bu salâ...

Az şey midir meselâ, öfkenden iz bıraksan?
Yıllar geçti, bak hâlâ esir Mescid’i Aksan!

Aşikârken terörist, teröre kucak açan
Bana laf söyleyemez ağzından köpük saçan
Ben miydim yakıp yıkıp sonra bırakıp kaçan?

Âkıbet hep musibet sen Coni’ye çıraksan
Nefer bekliyor nöbet; esir Mescid-i Aksa’n!

Döktüğümüz yaşlarla d/olsa da koca umman
Ahmaktır haçlılardan, Batıdan medet uman
Iman elde kor ates; belli ki ahir zaman

Varsa zerrece îman, kayıtsız kalmaz insan
Rabbinden dile Aman! Esir Mescid-i Aksan!

Güçlü, "haklı" sansa da gücü elinde tutan
Er-geç sin’de hatırlar gerçek neymiş, unutan
Ölüm ne kıdem tanır, ne Kral, ne de Sultan!

Güneşe gebe her tan; sen ahdine sadıksan
Kudüs sana da VATAN! Esir Mescid-i Aksa’n!

Yazıklar olsun bize, zincirleri kırmazsak!
Sinsi tuzak kurana biz de tuzak kurmazsak!
Gür çıkar mı sesimiz birlikte haykırmazsak?

Ye’sin bayrağı insin! Yol bulunur Burak’san!
Umut etsin, sevinsin esir Mescid-i Aksa’n.

Yangın var yüreğimde; dökülen benim kanım
Çakallar sürüsüyle çevrili dört bir yanım
Sebep kardeş kavgası; bu yüzden perişanım...

Nasıl akmaz gözyaşım, el uzatsam... sen yoksan?
Uyan be arkadaşım! Esir Mescid-i Aksa’n!

İlâhî, şahidimsin gönlüme düşen odun
Tek tesellim "MÜNTAKiM", intikam olan adın
Adresi, Yüce Katın, bunca âh’ın feryâdın

Alçaklara acınmaz yerin dibine soksan
Bir acım var hiç onmaz; esir Mescîd-i Aksa’n!

Mecit AKTÜRK
Berlin, 13.11.2014