BÖRTEM

Şehrin ışıkları damla damla akıyor
Silemedi gözümde ki kandan sicimleri,
Yetmiş bohçaya sardım umutları,
Dualarla aç son duygu kırıntılarını

Yıpranmış arşa baktım bugün
Ruhum zatürre bir titreyişte,
Hicran, kanser gibi sardı her yanımı
Ah! İçimde ki bu ince yara,
Belli ki sela yakın,
Musalla taşı soğuğu yakar
Sen yine de beni üşütürsün

Yumma ay ışığında yıkanmış gözlerini
Açmasın akasyalar sen yoksan,
Baharımın müjdesi cemrem
Son sözlerim olsun,
Destan bilmezsin ama sen benim Börtemsin

Olgunlaşmamış kararlar,
Çiğ kıskançlıklar
Sildi ömür defterimizden yıllarımızı
Hicrana gark oldu cennet bahçemiz
Hüzün besledi,
Firdevs çiçeklerimizi,
Firavunlar sardı etrafımızı,
Şiirden anlamazsın ama
Sen benim Börtemsin

Günleri geçtim,saatlerdeyim
Bazen saliselerde çoğu zaman Rabialardayım,
Kısacası ben hep sendeyim
Derdimi bilmezsin ama
Sen benim Börtemsin

Musalladan yaptın bahçe duvarımızı
Sandın firak kolay,unutmak basit
Herc-ü merce verdin damımızı
Sandın gölgelerde gizlenmek kolay,
Terk eylemek basit

Meylettin ehl-i dünyaya,
Berbat eyledin ukbamızı
Hal bilmezsin ama
Sen benim Börtemsin

Kar yağdı kanatlarımın altına,
Fesleğenler açtı sahurlarımızda
İftara vakit çok,
Ellerim aşkın buudunda

Bindiğim vuslat treni yol aldı
Kimden neyi saklıyorsak,
Bu eski bir icat
Ar belasına vurdum kendimi, dikenli yollara
Kalbim kara,içim buruk
Çıkmaz gayri benden muhabbet tarifi

Adamlık hamuruma küf karıştı,
İzzetimi sen aldın,
Nefsimi ben büyüttüm
Kırdığım gönüllerde yaşatıyorum,gurur tanelerimi
Üzmek için gelmedim bu sefer
Yüreğini sıcak tut,
Ne olur beni üşütme.