Irak sokaklarında bir gariban ,
Bekler vuslattan terhis
Sineler yarılıyor
Denizin kızılı;
Kızıl denize karışıyor

Hergün bir kahraman defnediyor dünyam,
Nesiller kuruyor gözlerimin önünde
Bakiyeler soruluyor amel defterimde,
Münker’e dost,Nekir’e küs yürüyorum
Ahlardan ve keşkelerden ağıtla dikiyorum kefenimi,
Ruhum gölgeliyor, nefsin pis hülyalarını

Gelmedin,
Daha doğrusu gelemedin
Hiç olmadığı kadar yalnızım,
İsyana sürüklenen bir densizim
Dar ağacına kurulan kefensizim,
Dahada ötesi;
Herşeyden önemlisi,sensizim



Gözlerin gömdü beni,
Matemden bir kabre
Kimseye diyemedim,
Seni nice sevdiğimi
Sende bilemedin ,kaç kez öldüğümü

İnkar da etsem,
Sana muhtacım gurbette
Açtığın derinliğe evren sığmadı,
Küf kokan huri diyarına mı terkettin beni?

Akmasın gözlerinden yaldızlı inciler,
Keşke benim olsa ,bu ruhu önüne sersem
Miladı var her hasretin,
Geçer elbet
Farzet ,yaşlanmış güzelliklerin zekatı,

Ellerin ellerimde,sen bilmesen de
Kalbimin miftahı sendedir korkmayasın,
Sen yaşa ki dünyam dönsün,
İki cihan,cehr ile sönsün




Damarlarımda dolaşan hüzün
Geç kalınmış kavuşmalar,
Çiçek yerine alınmış prangalar
Lanetlenmiş geçmiş,
Hepsi sana ait parçalar
Esefle ve şerefle kabullendiğim benimsemeler

Cihada gidiyor sana dizilen ezgiler,
Türkü oluyor bazen anılar
Destanlaşıyor umutlar,
Sonra aniden kış geliyor muhabbetimize
Bütün güzellikler silinip gidiyor anılarımdan

Artık kabul edebiliyorum yalnızlığımı
Saman çöpü üzerinde,
Okyanus aşmaya çalıştığımı
Artık kabul edebiliyorum bulanmışlığımı,
Hasretini çektiğim aşkın,ellerimden kayışını

Artık kabul edebiliyorum yanılgıları,
Ve kabul ettiğim herşeyi reddettiğimi
Artık kabulleniyorum yalnızlığı,
Ve sensizliği…