Şu puslu Kasım ayında
Doğrudur her gece bir kaç yıldız kaydığı
Doğrudur yıldırımların düştüğü yağmurların yağdığı
Küçücük köyümde ne fırtınalar kopar
İnsanlar susar
Yüreğim konuşur

“Tekrarı yok geçmişin.
Ne geriye dönmek mümkün, ne de maziyi silebilmek"

"Ki

Ayartıp sevdirmişti kendini
Bozbulanık hatıralardayım şimdi
Bilmezdi sevmesini
Öğrendi sandım
Derin ve manalıydı gözleri
Bakışlarına kandım

"Gözleri sözlerini anlatırdı
Sözleriyse gözlerini, aşk kelimesi ise sadece onu anlatırdı"

"Ki"

Aydınlıktı adı
Bir Anadolu kızıydı
Saçları kızıl teni yanıktı
Yerim yoktu başka yürek taşımaya
Ağlayışı gülüşü içimde sızıydı
Ak sakallı bir deden alnıma yazıydı

"Yanlışlar kazanmıştı yarışı, doğrular lal olmuştu
Güneşe dokunmak zordu."

"Ki"

Yürürken hayat yolunda el ele
"Ne kar dinlemiştik ne tipi"
Güneş yokken havada
Güneşi içmiştik yıllarca
Ve bir gün geldi küçücük bir bardakta
Boğulduk sularda

"Eğer gökyüzüne yazmak mümkün olsaydı
Onun adını yazardım arşa kadar"

"Ki"

Bazen beni sevdiğini düşünürüm
Burnumun direği sızlar
Sonra yaşlandığımı hatırlarım
Onsuzdur kışlar onsuzdur yazlar
Gidenin bir daha gelmediği fani dünyada
Nem kaldı

"İlahi bir meltem düşlerim, sıladan
gurbete esen"

"Ki"

Daha dün sormuştum mısralarımda
Pişmanmış aslında
Bugün esen meltem söyledi
Rüzgar getirdi haberini
Ellerini ellerimde hissettim
Hayaline şükretttim

"Bir ateştir gurur tam sönecekken yeniden alevlenen"

"Ki"

Gurur aşılmadıkça artık söz konusu olan
Tek kişilik bir sevgidir
Hasrettir yani
Unutulmaktır ya da
Aslında çok şey biliyor ama hep susuyor
Nedense sadece şiirlerde konuşuyor bu ada

"Umut adası koydum köyümün adını"

"Ki"

Umut topluyor gelecekten
Her şeye rağmen
Silip süpürüyor mutsuzluğu
Ama tek bir kusuru var yalnız
Oysa aşkın adaletinin ekmeğini bölüşüp de yemek istiyor
Hiç bir şey imkansız değil ki

OnKasımİkibinondört/Saat 00.00 Güzelçamlı
Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN