Ne zamandır art arda iki cümle kurmadık
Bir çay bahanesiyle hatır bile sormadık
Hatta eylülden beri yan yana hiç durmadık
Bu ıramak değilse söyle bu haller niye
Korkuyorum, sevmekten vaz geçmişsindir diye


Onca kalabalıkta, bir tek sen yoktun neden
İnsan kaynayan şehir tenhalaşırken hepten
Serabı ötelemek ne zormuş hakikaten
Hoş geldin diyemeden gözden kaybolmak hani
Zeval vaktinden evvel âfâkta solmak hani


Diyorsan kabahatin a’zâmi buldu bini
Ne yaptım da incittim kırdım bilmeden seni
Mademki kederdenmiş çehremdeki albeni
İmâdan uzaklaşıp açık açık söyle de
Ki hatamı bileyim durum böyle böyle de


Mâziyi her anışta gözlerim dolup taştı
Ağladığım günlerin haddi hesabı şaştı
Kezâ görsen içimi hasret boyumu aştı
Sükût ile canciğer olur muydun acaba
Ya da arayıp beni bulur muydun acaba


Hani bir geliversen, bakıversen yüzüme
Önce inanmasam da gören iki gözüme
Sonrası bahar yeli dokunurdu güzüme
Fakat geçtiğin yoldan sen ki tekrar geçmezsin
Geçsen de, artık beni yarenliğe seçmezsin...





9/11/14/NÜS