unutmalı yosunun üzerinde bir parça okyanusu
kırılıyor mavi her kulacında uzaklığın
uzuyor zaman geçerken yanından sessizliğin
sanki değsem tüm taşlara ellerim onca ağır…
üşümek istemiyorum ve darmadağın ölmek
yaslanır gibi eski bir ağaca

şehirler değişti, biz aynıydık hep
nasılda sağır bağırmaları çocukların
körlüğümüze parmak sokuyor
acıtmak için canımı öp ve geç
şuracıkta kıvrılır kalır kadınlığım

söyledim, çok söyledik
söylendik de….
üzerimizde bir parmak toz,
ve nasıl mutluyuz aslında dağlara vurunca
sesi kardeşliğin

ardımızda ne kaldıysa yarına tamamlansın
kırk yerinden oyulsun zaman ve tekrar dolsun

maviyi unut!
bir kız itiyor içindeki tüm kırmızıyı denize
dudağının kafesinde kaldı özgürlüğüm
varsın büyüsün çocukluğumuz
bahar birazdan gelir
dağıtır rengini dallara, güzel günler için
omzuma koy kolunu, başka türlü omuzlanmıyor
acılarımız

sanki hiç orman büyümemiş gibi gözlerimizde