4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1142
Okunma
Yeşil bir yol bu yürüdüğüm
Güneşe, aya, yıldızlara bata çıka
Kelebek ölülerinin yanından geçerek,
Acı damıtılmış duvarlara tutunarak
İçim titriyor yoksunluğun rüzgârından
Ellerimi ısıtsınlar diye kelimeler,
Yüzümü yıkıyorum adının harfleriyle
Olmuyor
Eksik düşler doğuruyor zaman
Yetişemiyorum anlamların gücüne
Özlüyorum diyorum,
Bir suskunluk kaplıyor her yanı
Oysa ne güzeldir onca şeyin arasındaki özlemek?
Ceketimin astarına işlenmiş duran bir kalp var
Eskiden kalma kırıklarıyla
Hafifletilmiş sebepleriyle öylece
Korkuyorum yeni kırıklıklar getirmekten
Seçimsizim
Tek seçenekli bir şey aşk
Hep ileriye
Sessizliğin rengini öğrendim bu gün
Hiçliğin, uzaklığın rengini bir de
Tümü,
Karamtrak...
5.0
100% (7)