Aynı kaldı hep insan
Nankör oldu her insan
Kendini bilmez bu insan
Gözleri gökteydi her zaman
Çok biliyor sandı
Cehaletine kandı
Döktüğü sadece kandı
Mutlu sanarken kendini
Dipte buldu bedenini

Ne sandın ey insan
Saltanatın bitmeyecek mi
Ölüm gelmeyecek mi
Bedenin buradan silinmeyecek mi
Bu kalbin kömüre dönmeyecek mi
Bak şimdi neredesin
Hep aynı yerdesin
Ölüm geldi mi elbet kelleni göremeyeceksin

Hayvan mı sandın katlettiğin insanı
Unutma sen bu anı
Katlettiğin her insan
Gözünde olacak hep anı

Her dostu dost mu sanırsın
Her düşmanı düşman mı
Her dosta dost denilmez
Yalnız bırakmış dostunu
Dosta gerekir mi ki post
Postu düşmüş dosta, denilir mi dost
Post gibiyse dost
Bu dosta gerekmez post
Zaten kendisi bir post
Boş laflar, boş kovadır
İçindeki benzemez bir şeye
Kendini bir şey sanıp ta atılma her şeye

Bu vakitler ne vakittir, bilmez misin bu vakti
Bu vakit gerekmez, düşmanındır vakti
Vakti gelmiş harbi, temizlenmeli düşmanın vakti
Vaktimiz pek az, işimizse çok
Yapacak bir şeyimiz yok
El âlem gezerken karnı tok
Suriye’de çocuğun karnı yok
Düşmanın düşmana kalbi yok
Artık bu vakitte
Dostun düşmandan farkı yok…



by_death